Serdecznie witamy wszystkich Parafian św. Jakuba Apostoła w Tolkmicku i miłych Gości na stronie internetowej. Sieć stała się już powszechnym i akceptowanym środkiem przekazu i wymiany informacji. Jak każde medium niesie ze sobą i nowe możliwości i nowe zagrożenia. Tworząc stronę chcemy wykorzystać możliwości unikając jednocześnie wad. Misją strony jest integracja parafian, gromadzenie ich wokół parafii i umożliwienie szybszego i łatwiejszego kontaktu.
Niedziele i uroczystości:
Godz. 7:00, 9:00, 11:00 - z udziałem dzieci oraz 18:00,
Dni powszednie:
Godz. 7:00 i 18:00,
NABOŻEŃSTWA
I wtorek miesiąca - 17:30 - wypominki za zmarłych,
Środy - 17:30 - do Matki Bożej Nieustającej Pomocy,
każdego dnia - 15:00 - Godzina Miłosierdzia. Koronka do Miłosierdzia Bożego,
Piątki - 17:30 - do Serca Pana Jezusa,
I Sobota miesiąca - 15:30 - Różaniec Fatimski,
I Niedziela miesiąca - 17:00 - Konferencja i zmiana tajemnic różańcowych,
Maj - 17:30 - Nabożeństwo do Matki Boskiej /majowe/,
Maj - 19:15 - wtorki i czwartki - nabożeństwa przy krzyżach i kapliczkach polnych,
Czerwiec - 17:30 - Nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa,
Październik - 17:30 - Nabożeństwo do Matki Bożej. Różaniec,
Listopad - 17:30 - Nabożeństwo za zmarłych /wypominki/
Wielki Post - 17:30 - każdy piątek - Droga Krzyżowa ,
- 17:30 - Niedziele - Gorzkie Żale z nauką pasyjną,
Odpust parafialny ku czci św. Jakuba Apostoła – patrona Kościoła 25 lipca każdego roku.
SAKRAMENT CHORYCH
Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz, że to samo polecił czynić swoim uczniom. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego, a ogłoszony w Liście św. Jakuba sakrament namaszczenia, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów, polecając chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, by ich umocnił i zbawił.
Sprawowanie sakramentu polega głównie na tym, że kapłan po włożeniu rąk na chorego modli się z wiarą i namaszcza go olejem uświęconym
błogosławieństwem Bożym. Obrzęd ten oznacza łaskę sakramentalną i równocześnie jej udziela.
Sakramentu namaszczenia chorych udziela się osobom, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku. Sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie. Osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, można udzielić namaszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.
Na przybycie kapłana do chorego, należy odpowiednio się przygotować. Trzeba stworzyć atmosferę skupienia. Stół to znak ołtarza, na którym ksiądz położy Najświętszy. Sakrament. Powinien on znajdować się w zasięgu wzroku chorego. Winien być przykryty czystym, białym obrusem. Na stole trzeba umieścić krzyż i zapalone świece oraz naczynie z wodą święconą i kropidło.
Kapłani naszej parafii odwiedzają chorych i osoby starsze (które ze względów zdrowotnych nie są wstanie uczestniczyć w Mszy św. w kościele) zawsze w pierwszy piątek miesiąca. Osobę taką wystarczy raz zgłosić w kancelarii parafialnej, w nagłych wypadkach o każdej porze, osobiście lub telefonicznie.
Odwiedziny Duszpasterskie tradycyjnie nazywane „kolędą”.
Każdego roku, po Nowym Roku, do końca stycznia, księża odwiedzają wszystkie rodziny w parafii. Kolęda to przede wszystkim:
Zgodnie z tradycją, kolęda rozpoczyna się w soboty o 10.00, a w dni powszednie o 15.30.
Zakończenie kolędy jest zależne od ilości rodzin, które ksiądz w danym dniu odwiedza.
Co należy przygotować?
Jakie kroki należy podjąć przed chrztem swojego dziecka:
Kto może zostać rodzicem chrzestnym?
Przygotowanie do sakramentu małżeństwa:
KURIA BISKUPIA: ul. Świętego Ducha 11, 82-300 Elbląg, Poland;
tel. (55) 232 77 14; fax.: (55) 232 54 09; e-mail: kuria@elblag.opoka.org.pl
DOM: ul. Mostowa 17, 82-300 Elbląg, Poland;
tel. (55) 649 11 10; kom. 601 665 360; e-mail: jjezierski@episkopat.pl
POGRZEB KATOLICKI A KREMACJA ZWŁOK
Kościół co prawda nie zakazuje kremacji, jednak usilnie zaleca grzebanie ciał zmarłych. Kremację zaś tylko dopuszcza. Przy kremacji zasadniczą część pogrzebu, a więc Mszę św. i ostatnie pożegnanie z udziałem rodziny i parafian, powinno się odprawić przed skremowaniem ciała zmarłego. Natomiast kremacja i złożenie urny w grobie lub kolumbarium ma mieć skromny charakter, w obecności jedynie najbliższej rodziny. Tak mówią przepisy kościelne. Wyrastają one z wiary Kościoła. To ciało ludzkie, a nie proch jest świątynią uświęconą przez Ducha Świętego
Dodatek do „Obrzędów pogrzebowych”, który został zatwierdzony przez Watykan, nie zawiera kategorycznego nakazu odmowy wystawiania urny z prochami zmarłego w kościele podczas Mszy św. pogrzebowej.
„Tym, którzy wybrali spalenie swoich zwłok, należy udzielić pogrzebu chrześcijańskiego, chyba że na pewno wiadomo, iż podjęli oni tę decyzję z motywów przeciwnych zasadom wiary chrześcijańskiej. (…) Obrzędy pogrzebowe należy odprawić w formie przyjętej w danym kraju, tak jednak, by było wiadomo, że Kościół wyżej ceni zwyczaj grzebania zwłok, ponieważ sam Chrystus chciał być pogrzebany.
Dajemy to pod rozwagę wszystkim, którzy chcą po śmierci być skremowani bez poważnych przyczyn.
Każdego dnia doświadczamy kruchości ludzkiego życia. Podobnie każdego dnia doświadczamy kruchości ludzkich przyjaźni, więzi i relacji, które były dla nas bardzo ważne. Szczególnym takim doświadczeniem jest strata kogoś bardzo bliskiego. Prawie zawsze myślimy sobie wtedy, że „za wcześnie”, że „jeszcze nie teraz”. Bliskim, którzy odchodzą do Domu Ojca, chciałoby się jeszcze tak wiele powiedzieć, tak wiele przeżyć z nimi różnych spotkań i zdarzeń. Żal i ból, który wtedy przeżywamy i z którym bardzo często przychodzi nam się borykać w samotności nie może stać się ostatnim wspomnieniem. Wierzymy, że „życie nasze zmienia się, ale się nie kończy”. Wszystko to, czego nie zdążyliśmy wyświadczyć, okazać, powiedzieć za życia, możemy uczynić również po śmierci.
Takim szczególnym rodzajem wdzięczności, pomocy i porządkowania spraw ze zmarłymi jest nasza modlitwa. Od VI wieku, za sprawą papieża Grzegorza Wielkiego przyjęła się tradycja 30 Mszy św. odprawianych w intencji zmarłego. Skuteczność tej modlitwy zwanej popularnie „Gregorianką” została potwierdzona w cudownym śnie przez zmarłego współbrata Grzegorza, który właśnie w 30 dniu odprawiania za niego Mszy św. ukazał się i powiedział, że został uwolniony.
My, duszpasterze, jesteśmy głęboko przekonani o wyjątkowej skuteczności tej właśnie modlitwy. Jesteśmy świadomi, że w wielu miejscach nie można zamówić takich Mszy św. z racji braku kapłanów. Dlatego wyrażamy naszą gotowość jako wspólnota Salezjańska w Tolkmicku, by modlić się razem ze wszystkimi potrzebującymi i w intencji wszystkich potrzebujących. Nie ma bowiem większej miłości niż wprowadzić swoją modlitwą osobę nam bliską do nieba; sprawić, aby już wiecznie był szczęśliwym mieszkańcem Domu Ojca. A może kiedyś i my będziemy potrzebowali takiej mądrej i pełnej miłości pomocy?
Msze św. „Gregorianki” można zamawiać za pośrednictwem adresów e-mail, podanych na naszej stronie internetowej. Konto parafii jest w zakładce „Kontakt”.
O szczegółach będziemy informować zainteresowanych, przesyłając je na adres zwrotny e-mail.
Kościół jest najciekawszą budowlą sakralną w miasteczku. Został wzniesiony pod koniec XIV w. w miejsce wcześniejszego kościoła drewnianego . Uroczyste poświęcenie świątyni odbyło się 28 października 1376r. Dwukrotnie uległ pożarom /1550 i 1767r./ W 1783r. został odbudowany ze składek wiernych całej Warmii.
Świątynię przebudowano w 1900r. Otrzymała wtedy jednorodne wyposażenie neogotyckie. W 1901 r. została konsekrowana.
Obecnie ma kształt trzynawowej bazyliki. Do kościoła przylega wieża nakryta hełmem namiotowym. Bardzo interesujące są arkady wieńczące nawę poprzeczną oraz gotycki portal kościoła. Przed świątynią znajdują się dwie cenne rzeźby dłuta Krzysztofa Perwangera, przedstawiające Madonnę z 1745r. i św. Jana Nepomucena z 1736r. Na południowej elewacji kościoła znajduje się rzeźba, przedstawiająca Jezusa w Ogrójcu.
Od roku 1967 opiekę duszpasterską sprawują Salezjanie , którym 28 stycznia 1977r. przekazano zarządzanie parafią na stałe.
Chcąc zadość uczynić pragnieniu serca ludzkiego, zbliżał się Pan Bóg osobiście do ludu swego; osobiście w raju obcował z praojcami naszymi, a po upadku często ukazywał się ludziom; rozmawiał z Abrahamem, Mojżeszem, na puszczy szedł przed ludem swym w postaci słupa ognistego; aż wreszcie zapragnął stale zamieszkać między ludem swym.
Miasto i gmina Tolkmicko objęta jest w dużej części Parkiem Krajobrazowym „Wysoczyzna Elbląska” z bogatą rzeźbą powierzchni i bujnym zalesieniem. Łączą się tu w jedno krajobrazy górski, lesisty i morski, roztaczając niezwykle piękne widoki. Znajdują się tu trzy rezerwaty leśne: Kadyński Las, Buki Wysoczyzny Elbląskiej i Pióropusznikowy Jar. Doskonale nadaje się do uprawiania żeglarstwa i sportów wodnych. W Kadynach znajduje się największy w Polsce dąb im. Jana Bażyńskiego (obwód ponad 10 m), a największy głaz narzutowy Święty Kamień (obwód 13,80 m) znajduje się w wodach Zalewu Wiślanego. Rzadkimi okazami występujących tu zwierząt są: jeleń wschodni (sika), losie, wydry.
Na terenie gminy znajdują się liczne zabytki np. w Tolkmicku kościół parafialny p.w. św. Jakuba z. XIV w., baszta gotycka, domy mieszczańskie z. XVII-XVIII w., kaplica barokowa z XVIII w., we wsi Łęcze zespól domów podcieniowych z końca XVIII i początku XIX w., kościół barokowy z 1746 r.; we wsi Nadbrzeże -Połoniny dawny dom zdrojowy z 1842 r.; we wsi Pogrodzie kościół pseudogotycki z 1885 r.
Kadyny są bodaj najciekawszą miejscowością na Wysoczyźnie Elbląskiej. Jej właścicielem był m.in. Cesarz Niemiec Wilhelm II, który przebudował cala wieś zatrudniając do tego najlepszych architektów.
Zobaczyć tu można zespół budowli dworskich z barokowym pałacem, dawnym spichlerzem i oranżerią, słynną do dziś wytwórnią majoliki, malowniczo położony klasztor franciszkański z XVIII wieku oraz pieczołowicie odrestaurowany budynek dawnej szkoły zaprojektowany przez słynnego architekta Konrada Steinbrechta.
Obecnie w budynku tym mieści się stylowa restauracja oraz hotel o nazwie „Gościniec pod Srebrnym Dzwonem”, oferujący wyjątkowe połączenie historii i dyskretnego luksusu.